راز ناماندگاری آثار نمایشی نظام وفا

نظام وفا علاوه بر معلمی و شاعری، نویسندۀ آثار منثوری است که از آن جمله باید به دو نمایشنامۀ ستاره و فروغ و فروز و فرزانه اشاره کرد؛ دو نمایشنامه‌ای که در دهۀ 1320 خورشیدی، پس از آنکه در مدارس و هنرستان‌های متعددی در کشور به روی صحنه می‌روند، تنها یک بار به چاپ می‌رسند و از آن پس، دیگر تقریباً هیچ نامی از آن‌ها در تاریخ نمایشنامه‌نویسی در ایران برده نمی‌شود. این مقاله می‌کوشد تا با خوانشی تخصصی‌تر از این دو نمایشنامه و تجزیه و تحلیل ساختار آن‌ها به چرایی این موضوع بپردازد. بر این اساس، پس از شرح خلاصه‌ای از هر دو نمایشنامه، با ذکر نمونه‌هایی به بررسی عناصری محوری ازجمله شخصیت‌ها، زبان، گفت‌وگو، پیرنگ، کنش و کشمکش در آن‌ها می‌پردازیم. ‌